Transitie in energie, maar ook in organisatie: Brunsveld Ingenieurs; een familiebedrijf

Nederland zit in in een energietransitie. We moeten van het gas af. Dat behoeft denk ik geen uitleg meer. Op allerlei online media en ook vaker “gewoon op TV” heeft dit de aandacht. Ook lijkt er inmiddels een breed besef onder de mensen dat een verandering (transitie) nodig is. 

Wij als Brunsveld Ingenieurs maken al decennia lang een positief verschil in de transitie van vastgoed. Inmiddels maken we ook zeer vaak op onze eigen wijze de panden waarover we advies geven, geheel of deels, gasloos. Maar even eerlijk: dit is niet het hoofddoel van ons bedrijf. Is het ook nooit geweest.

Het hoofddoel was en is nog altijd het verbeteren van het welzijn van mensen in diverse vastgoedobjecten. Dit door, samen met vakbroeders, een beter en comfortabel binnenklimaat te realiseren. Bij het advies over die verbetering proberen we steevast de (vaak nog fossiele) energiebehoefte te reduceren en passen we uiteraard altijd duurzame energieopwekking toe daar waar dit kan. Wij zijn blij dat we als bedrijf op die manier een positieve bijdrage kunnen leveren aan de energietransitie door ons hoofddoel – een beter binnenklimaat voor de mensen – te volgen.

Binnen ons kantoor heeft ook een transitie plaatsgevonden. Op een geheel andere wijze welteverstaan. Zeer recentelijk aan het begin van dit jaar, maar eigenlijk zijn wij al sinds de oprichting van het bedrijf continue in transitie. Middels dit artikel neem ik jullie mee door de historie van ons fraaie bedrijf.

De oorsprong: aan de eetkamertafel

Ik herinner me het nog goed. M’n vader riep mijn zus en mij aan tafel. Hij wilde iets met ons bespreken. Iets belangrijks. En hij wilde ons, ondanks onze jonge leeftijd, daarin betrekken. Het ging ons namelijk allemaal aan; hij was van plan iets nieuws en uitdagends te doen.

Het is eind 1994 als m’n vader ons aan die eetkamertafel verteld dat hij van plan is een eigen bedrijf te beginnen. Hij heeft daar kennelijk al vaker met mijn moeder over gesproken en nu is het zo serieus dat ook wij betrokken worden in zijn ideeën. Ik hoor mijn vader zeggen dat er risico’s aan zitten en dat het spannend is etc etc. Het enige wat ik – eigenlijk maar half luisterend – denk is; “moest ik hiervoor nou aan tafel komen? Prima toch, moet je lekker doen.”

En zo geschiedde; nadat mijn vader langs de kvk was geweest om het bedrijf in te schrijven, begon hij – lekker klassiek – met zijn bedrijf in onze garage aan huis. Waar eerder fietsen en andere spullen stonden, was nu ineens een heuse kantoorruimte gecreëerd. In diezelfde ruimte hangt nu nog steeds een oorkonde die mijn moeder, zus en ik mijn vader hebben gegeven ter viering van het 1-jarig bestaan van het bedrijf.

De relaties die mijn vader in de loop der tijd had opgedaan wisten hem goed te vinden en al snel zaten er twee medewerkers in de voormalige garage. Stiekem vond ik dat best leuk. Stoer ook wel; mijn vader had toch maar even een eigen bedrijf gestart! 

Al na een paar jaar werd de oude garage te klein voor de medewerkers, het meubilair en alle administratie. Er werd gezocht naar een andere ruimte. Die werd uiteindelijk gevonden in het oude zwembad van Aalten. Begin 1999 is het kantoor verhuisd naar het kantoor aan de Wilhelminastraat 35. Mijn moeder, die inmiddels ook in het bedrijf werkte, kreeg een prominente plek; bij de entree. Je kon niet binnenkomen zonder mijn moeder te zien zitten achter de balie van waar ze je vriendelijk welkom heette. 

2002: mijn eerste treden binnen het bedrijf

In 2002, toen ik net afgestudeerd was voor mijn eerste HBO-opleiding, vroeg mijn vader of ik niet bij hem wilde komen werken. Er was net iemand weg gegaan en hij zag het wel zitten. Ik had net de opleiding Commercieel Technische Bedrijfskunde afgerond. De stap naar een technisch ingenieursbureau had ik niet in gedachten toen ik die opleiding koos. Sterker nog; ik heb jaren gezegd dat ik nooit bij mijn vader zou gaan werken!

Uiteindelijk heb ik de stap toch gezet en ben in datzelfde jaar als technicus/tekenaar bij – toen nog – Ingenieursburo Tom Brunsveld gaan werken. Om de kneepjes van het vak te leren heb ik de opleiding Hogere Installatietechniek (HIT) gevolgd én goed naar mijn collega’s geluisterd. ‘Learning on the job’ van mijn collega’s is iets wat ik tot de dag van vandaag zeer waardeer. 

In 2005 stond ik ineens voor de keus of ik mede-eigenaar wilde worden. Niet vanwege een vooropgezet plan of uitgestippelde route. Nee, verre van dat. Er waren wat roerige tijden geweest en die lieten mijn vader niet onaangedaan en ook was zijn inzetbaarheid afgenomen door fysieke ongemakken.

Wat te doen?! Ik was pas 27. Was net bezig me te verdiepen in de technische installaties. Kon ik dit al wel? En ondernemen, hoe doe je dat? En wat als het fout zou gaan? Veel vragen. Uiteindelijk heb ik besloten wél mede-eigenaar te worden. Ik wilde mijn vader helpen; hij had het bedrijf niet opgericht om het zo te laten eindigen. En ik wilde het in ieder geval geprobeerd hebben; wat zou ik van mezelf vinden als het bedrijf niet meer bestond en ik het niet eens geprobeerd zou hebben?! 

Luisteren naar en leren van mijn collega’s vond ik leuk en waardeerde ik. Luisteren naar mijn vader en daar iets van aannemen, daar had ik wat meer moeite mee. Er werden soms stevige discussies gevoerd. Soms ook aan die eetkamertafel waar het allemaal begonnen was. Waar mijn vader een pure techneut is, ben ik een commercieel technische man met bedrijfskundige achtergrond. Reden genoeg om verschillen van inzicht te hebben.  

Ik was jong, had gestudeerd en wilde me bewijzen. Zéker nu ik mede-eigenaar was. Terugkijkend moet ik erkennen dat mijn vader in veel gevallen toch gelijk had. Iets wat ik hem in de afgelopen jaren meermaals heb verteld ook. Soms was dat reden voor een – voor mij – irritante glimlach en samengeknepen kleine pretoogjes…

In 2009 is mijn vader vervroegd uit het bedrijf gestapt. Niet enkel vanwege de fysieke ongemakken, maar ook vanwege de veranderde omgeving. De steeds verder gaande digitalisering is iets wat hij niet meer mee wilde maken. Tot die tijd tekende mijn vader nog steeds op de tekentafel. Dit deed hij zelfs sneller en beter dan wie dan ook met CAD op dat punt. Zijn oude tekentafel staat nog steeds in de garage waar het ooit begon.

Die digitalisering deed afbreuk aan “de liefde voor techniek” volgens mijn vader. Alles moest maar steeds sneller. Eerder mocht je nog rustig nadenken en overleggen om tot een goed ontwerp te komen. Nu wordt er – gekscherend – op maandag gemaild, waarop vrijdag de vraag komt waar het ontwerp blijft. Ook hierin heeft mijn vader toch echt een punt…

2012/2013: andere locaties en wijziging bedrijfsstructuur

In 2012 is het kantoor verhuisd naar een zichtlocatie aan de doorgaande weg van Aalten. Dat ging gepaard met een naamswijziging. Die naamswijziging is gedaan om aan te geven dat de oprichter niet langer deel uitmaakte van het bedrijf en de dagelijkse leiding over was gegaan in andere handen.  

In 2013 werd ook een kantoor in Arnhem geopend. Reden hiervoor was dat ik sinds 2011 woonachtig ben in Arnhem en inmiddels ook daar een netwerk opgebouwd had. Om op reistijd te besparen én dichter bij mijn netwerk te zijn, werd er een kantoor geopend.
Op de 14e verdieping van de Airborne Tower, met een fenomenaal uitzicht over het fraaie Arnhem, zitten we nog steeds tot volle tevredenheid.

Duitsland

Mijn vader heeft vanaf het begin ook advies gegeven in Duitsland. Het is voor een bedrijf vlak aan de grens ook een voor de hand liggende markt. Eén van de uitspraken van mijn vader die ik me goed herinner is: “Als je je alleen richt op het westen/de Randstad laat je in je rug een enorme afzetmarkt liggen. Op slechts een paar kilometer ligt een veel grotere markt.” Hoewel dit waar is, is ten tijde van de overname bewust even niet geacquireerd in die markt; het overnemen van het bedrijf en het behouden van alle Nederlandse relaties had de prioriteit. Ik ben blij te zeggen dat we, los van het natuurlijke verloop, nagenoeg alle relaties hebben weten te behouden. Dat maakt dat we een trouwe schare aan opdrachtgevers hebben! 

In 2014 kwam een “oude” bevriende relatie weer bij ons voor een advies in Duitsland. Sinds dat project geven we inmiddels alweer meer dan 5 jaar advies in Duitsland bij uiteenlopende projecten. Dit doen we voornamelijk voor Nederlandse ontwikkelaars of Nederlandse (ontwikkelende) aannemers die actief zijn (of willen zijn) op de Duitse markt. De projecten variëren van appartementengebouwen, winkelcentra, autoshowrooms tot vakantieparken.

2019: overname door Ivo Brunsveld; terugkeer naar de naam van de oprichter

In iedere relatie is sprake van verschillen, zo ook in de zakelijke relatie. En dat kan goed zijn, dat voorkomt tunnelvisie en zo houd je elkaar scherp. Tot dat die verschillen onoverkomelijk zijn en onverenigbaar blijken.
Dan komt er een moment om een beslissing te nemen. Dit moment diende zich al langer aan en halverwege 2019 besloot ik dat het voor de toekomst van het kantoor noodzakelijk was om alleen eigenaar te worden.

Begin 2020 is de overname gefinaliseerd. Het kantoor in Aalten is gesloten, vanaf 2020 hebben enkel nog een kantoor in Arnhem. Ons werkgebied is daardoor niet veranderd; we zijn en blijven nog steeds actief in Nederland en Duitsland voor uiteenlopende opdrachtgevers.

Bij die overname hoort ook een nieuwe naam: Brunsveld Ingenieurs.

Afsluitend

Hoewel we als organisatie en ik als mens in die jaren meerdere transities hebben ondergaan, heb ik gedurende de jaren geleerd dat de oude kernwaarden van mijn vader nog steeds van groot belang zijn.

Al jaren doen wij eigenlijk hetzelfde om uw droom te realiseren of uw probleem te verhelpen. Wij houden het vooral graag simpel: KISS, Keep It Simple & Straightforward

– Ivo Brunsveld, Eigenaar